Eg vaknar med eit rykk. Mobilen til austlendingen Stein har ikkje spytta frå seg mange tonane frå 2008-hiten Ambitions før eg er fullvaken. Det tek likevel nokre sekundar før det går opp for meg at dagen for Vasaloppet er her, og at det frå no av truleg vil gå i eitt køyr dei neste tjuefire timane. Minst. To netter med ei litt for kort dyne på Hemfjällsgården i Sälen er over. Og dagen mellom dei to nettene har også vore fullstappa av aktivitetar: Ski- og løypetesting frå startsletta og 3-4 km ut i løypetraseen har gått føre seg samstundes med at ein av favorittane, svensken Jerry Ahrlin, gjorde det same. Respekt! Shopping av energibarar, Ekströms blåbersoppa og obligatorisk Vasan-t-skjorte har vorte kombinert med VM-sending frå Holmenkollen på storskjerm. Johaug! Skipreppinga utover ettermiddagen har vorte berga av Stein I. Eigen smørjebukk er greia i slike samanhengar. Hugs!
..........Eg gnir bokstaveleg tala svevnen utor augene, og på turen mot badet sjekkar eg gradestokken. Lukkeleg slær eg fast at det er 12 blåe ute. Kaldare enn meldt. Innvarma grunnvoks frå Toko og lag-på-lag med ei Swix-blå-ekstra-liknande blanding høyrest framleis rett ut. Her i garden vert det difor ikkje gjort justeringar på smurningsfronten. Skiene er klare til å finne vegen til startläd 2 på sletta.
..........Det er ca. 1500 meter å gå til starten, og klokka viser framleis ikkje meir enn 04.45 når Trond K., Stein I., Stein austlending og eg togar i veg mot inngangskøen til startlädet. Me er framme eit lite kvarter seinare, og det vert ein dryg halvtime i kald kø før me slepp inn slusa for å leggje på plass skiene. Eg spurtar inn og sikrar meg ein startposisjon i tredje rekkja. Med femti spor ved sida av einannan ser eg at avstanden fram til der eliteløparane vil stå kl. 08.00 er forsvinnande kort. Berre läd 1 er i mellom, og dei tradisjonsrike flagga som vert heva nøyaktig når startskotet går er nesten utidig nære. Bakover ser sletta uendeleg ut, og også i startläda bakover tek det til å fyllast opp med ferdigsmurde ski. Lett jogg tilbake til Hemfjällsgården. Frukosten ventar. Under to timar til start.
...........---
Logistikken imponerer meg. Rett etter målgangen tek arrangøren hand om ski og stavar, og ein vert losa rett på bussen som tek ein til garderobe, utlevering av plastsekk med byte- og overtrekksklede og dusj. Frå garderoben ber det rett i matsal for servering til alle utøvarar. Ein ny buss tek deg så tilbake til målområdet for utlevering av skiene. Alt går på skinner, alle gjer dette heilt likt og eg vert ikkje forundra om nokon på bussen seier "Bæ!" På veg mot PWT-bussen som skal ta oss tilbake til Gardermoen stoggar eg opp for å sjå straumen av løparar som renn gjennom oppløpssida og i mål. Stemninga er herleg, og slik vil det halde på timevis endå.
..........Heimturen handlar utelukkande om løpet. Erfaringsutveksling med kjende og ukjende på bussturen fram til bilen ved Gardermoen. Om dei fyrste kilometerane i motbakkekø, om mil etter mil med staking, om opplevinga av å kome til dei kjende og ærverdige matstasjonane undervegs (nesten som små stølstun), om næringsinntak i fart og om kjensla av å stake det siste stykket inn mot Mora og målseglet med den kjende påskrifta ”I Fäders spår för framtids segrar”. Kort oppsummert kan eg utan tvil seie meg nøgd med sjølve prestasjonen. Respekten for distansen prega i stor grad løpet dei fyrste sju mila. Det er generelt vanskeleg å sleppe seg skikkeleg laus når ein passerer skilt der det står 81 km til mål. Frå passerte 70 og inn var Vasaloppet rein stakejobbing, og då sola tok tak i den turre og finkorna kaldsnøen var det lite å få gratis. Ryggen jubla mest over endeleg å vere i mål kl. 13.11.
..........Tjuefire timar etter at vekkjarklokka til austlendingen bråvekte oss, sit tre fyrstegangsreisande i bilen på ein ferjekai ved Sognefjorden og sjekkar plasseringar til kjende og ukjende. Ferdige for denne gong.
Kalvsnesnosi
for 5 dager siden
