No livnar det i lundar

Elias Blix (1836-1902) var både teolog, politikar og salmediktar. Han var fødd i Gildeskål i Nordland, og fullførde teologisk embetseksamen i Oslo i 1866. Seinare vart han professor i hebraisk, sjå der!, og kyrkjestatsråd og ein ettertrakta samfunnstopp i siste delen av det 19. hundreåret.

Elias var konservativ innan teologien, greitt nok, men radikal i sine politiske standpunkt. Og særleg radikal var han når det gjaldt målsaka! Mest kjend er han truleg i dag som salmediktar. Og når fylkestinget samlast i desember skal eg jamen leggje ut ’Gud signe vårt dyre fedreland’, som altså òg vert kalla 'Fedrelandssalmen', sjølv om nokon meiner han har i seg for nasjonalistiske drag. Rett nok vart han målrørsla og motkulturane sin nasjonalsong etter 1905, men jamen ville han vere eit godt alternativ til 'Ja, vi elsker' òg. For det er den nest vakraste salmen frå Blix, tykkjer eg. Nest etter 'No livnar det i lundar':

No livnar det i lundar,
no lauvast det i li,
den heile skapning stundar
no fram til sumars tid.

Det er vel fagre stunder
når våren kjem her nord
og atter som eit under
nytt liv av daude gror.

Du vår med ljose dagar,
med lengting, liv og song,
du spår at Gud oss lagar
ein betre vår ein gong.

Då me med vigsla tunge,
med kjærleik heil og klår,
alt utan brest og sprunge
skal lova Herren vår.

Han/ho som no ikkje tenkjer på 17.mai-førebuingane i åra i grunnskulen, han/ho må stå!