Snødokumentasjon

Vinteren er endeleg komen til Sogn, og fyrste skiøkta er altså bak oss. Huslyden på skøyteski på knitrande kaldt føre i Leirdalen laurdag. Flotte tilhøve for langrenn og leiking, noko dei frammøtte stadfesta. Yngstesonen kommenterte nett det i bilen heim. -Her var mange som var skikkeleg proffe på ski, og så var her ganske mange som hadde akebrett. Me er liksom ein stad midt i mellom, me... Ein god observasjon.

Halve huslyden på fjellsko til Kalbakk sundag. Sundagsturen for å undersøkje, og etterkvart slå fast, at nokre rundar med snøscooter ville ha gjeve fine tilhøve for langrennstrening også i heimbygda. For over 4-500 moh. er det faktisk bra med snø no!

-Men de veit, dei er så ivrige inne i Bjørn IL, kjem det frå ein Syril-veteran, iført fjellski, då han høyrer at det har vore delegasjon til Jostedalen laurdagen. -Ja, ivrige tilretteleggjarar og verkeleg store talent i sporet, mann, kjem det frå ein annan som korkar ut blåswixen. -Ja, jo, de har jo rett i det, for all del, men snart er me vel i gang i nypreparerte løyper her òg, er me ikkje? Høyrer sjølv vona i røysta mi. -Jau, men då må me alle syne overfor løypeprepparane våre at snøen er her, for vanlegvis er dei ikkje seine om å vere på plass når dei vert merksame på at den kvite heilagdomen har passert 35 cm. oppe i Kjeringi Open-traseen! Herved freista dokumentert med æh, telefonkamera.

Kjekt på ski, sjølvsagt, faktisk veldig moro - men også ei grusom påminning om at langrenn inneber noko meir enn springing. Det impliserer nemleg bruk av armar, og korkje biceps- eller tricepstreninga har vel vore eh, prioritert i haust. Og morgonen etter fyrste skiøkta er det som regel hardt nok å lyfte kaffikoppen og ostehøvelen. Slik også i år.

Og då var det kanskje like greitt at sundagsturen innebar snøstibrøyting til fjells i djup nysnø? For då fekk iallfall armane konsentrere seg om snødokumentasjonen! Og så lurde eg litt på om eg ratt skulle sitere Petter Northug jr., som i helga opna verdscupsesongen med ein gnistrande pallplass i Gällivare. Venlegvis så sjølvsikre Petter vedgjekk at han mot slutten denne gongen: 'var helt svimmel og helt i ørska, og jeg måtte helt ned i kjelleren'. Så gale var det ikkje med oss på laurdag, langt i frå. Det kjem vel endeleg fleire høve til å bruke nett det sitatet framover, er eg redd...