Kondis

Meir enn 12.000 Kondismedlemar mottok i går Kondis nr. 3-2009 i postkassa. Som framsida indikerer, har bladet omfattande dekking av Birkebeinarrennet. Mellom anna er det intervju med årets vinnar, Jerry Ahrlin. Det er også med ein fyldig rapport frå ein debutant av året. Fylgjande bilettekst står å lese under biletet av ein noko forkomen debutant på veg over Dæhliehaugen (etter om lag 53,5 km.!): Ole I. Gjerald er frå Leikanger i Sogn og Fjordane og går for Syril IL. Den ski- og skriveglade 37-åringen skildrar korleis han opplevde sitt første forsøk på å klare merket i Birken. Biletet er om lag dobbelt så stort som det freshe biletet av vinnar Hilde Gjermundshaug Pedersen på same sida, og det er vel æh, heilt på sin plass...
..........Kondis drøftar elles påstanden som vart framsett i programmet Puls på NRK1 om at birkebeinarar trenar seg hjartesjuke. Er dette verkeleg tilfelle? Artikkelen vert å dele ut til nye og gamle birkebeinarar på fyrste fellestreninga over sommarferien, for me satsar på å ha alle med også i 2010!
..........Bladet har ikkje mindre enn 12 treningssider med alt frå treningsprogram til haustens maratonløp til tips om korleis skiløparar kan fikse overgangen frå skisesong til barmarkssesong. Lærerike artiklar om oppvarming, uttøying og nedjogging er også med. Fyldige reportasjar frå Holmenkollen Skimaraton, La Transjurasienne og Flandern Rundt høyrer med, og endå er det mykje som ikkje er nemnt. Er du ein av dei som ikkje får Kondis gjennom postgangen, er det fullt mogleg å gjere noko med det her!

Kjeringi Open 2009

Laurdag 25. april er det klart for vårens vidlaste eventyr i Sogn; Kjeringi Open. Sjølv nådde eg fremste toppen på Kjeringafjellet i Leikanger saman med yngstesonen for nokre dagar sidan, og eg er imponert over snøforholda. Det er framleis utruleg flott på fjellet. Med over 600 påmelde vert dette truleg ein beinhard konkurranse også i år.
..........For utanbygds lesarar må me informere om at Kjeringi Open går frå ein av dei høgste fjelltoppane i Leikanger kommune og ned til kaia ved Sognefjorden. Rennet byggjer på eit multisportkonsept som har i seg heile fire disiplinar: Den krevjande fjelltelemarketappen fører løparane frå toppen av Kjeringi (1314 moh.) ned til området ved Damefall (om lag 500 moh.). Her står det ei rekkje ivrige langrennarar klare til å ta over stafettpinnen. Eller rettare sagt; den digitale stafettbrikka. Langrennsløypa er ei relativt lett, men svært naturskjøn sløyfe i området ved lysløypa på Øvstestølen. Her kjem me fleire stadar frampå kanten, slik at ein overveldande utsikt mot Sognefjorden ligg under oss. Etter 4-5 km. er det veksling til überklare nedoverspringarar. Springeetappen startar i år truleg eit lite stykke ovanfor parkeringsplassen på Kleppa Skisenter (om lag 300 moh.), fordi snøen ikkje ligg heilt ned dit no. Siste etappe er veg- og terrengsykling. Vekslinga her er lagt til Leikanger barneskule. Eit lettare kaotisk og overfylt sykkelstativ vert på ein halvtimes tid tømt når løparane grapsar tak i næraste sykkelstyre og set utføre ned mot Henjaelva.
..........Rennet er krevjande for deltakarane, og særleg for dei som skal starte på toppen. Ein tretimars skitur på feller og med solid sekk på ryggen startar for dei fleste ved 09.00-tida. Dei som er påmelde som 'superkjering', og som altså skal ta alle fire etappane åleine, må plassere ut sykkel, joggesko og ferdigsmurde langrennski på turen oppover.
..........Når fyrstemann ned frå Kjeringafjell nærmar seg fyrste veksling, og speaker melder frå med dramaturgisk røyst, brukar det gå eit lettare angstprega sus gjennom hopen av spente langrennarar. Korleis ligg me an, tru? Moment of truth, korkje meir eller mindre.
..........Etter ein lang og kronglete sykkeletappe kjem anten fyrste superkjeringa eller ankerkvinna/-mannen på det fyrste laget i mål på ærverdige Hanahaug som vinnar av Kjeringi Open 2009. Så vil eg nytte høvet til å protestere på at den offisielle badesesongen i Sognefjorden startar nett denne dagen - sjølv om nokon har funne ut at rennet ikkje er heilt, heilt over før ein er nedi fjorden (som må seiast å vere nærast full av smeltevatn no!) med heile sin vinterbleike corpus...

Turproviant

Til saman fire turalternativ vart lanserte til utflukta påskeaftan. Under drøftingane i hyttestova langfredag, valde me turen Antonbua+. Kanskje ikkje det lengste turalternativet sånn i utgangspunktet, men alle var samde om at me ville vere særs godt nøgde dersom me nådde fram til den halvt nedsnødde bua. Og; den plussen antyda varsamt at skituren kunne bli lenger om den lovande vermeldinga skulle slå til. Yngstemann tok difor, rutinert og rettkome, opp diskusjonen kring turprovianten. Kva skulle me ha med innover?
..........Under frukosten laurdagsmorgonen vart arbeidsdelinga klar; nokon smurde matpakke, nokon gjorde klar termosar med kakao, nokon pakka sekkar, nokon sette skia inn med isklister og universalklister (jepp, du tippar rett!) medan andre fyrst og fremst var ansvarlege for eigne klede. Sistnemnde gruppe tok i tillegg på seg sjølvpålagde tilsynsoppgåver i høve proviantpakkinga. Prinsippet om felles planlegging, rigging og gjennomføring vert ikkje alltid følgd, det skal seiast, men det er som regel eit mål at det skal vere slik. Turen vert gjerne kjekkare då.

..........Det er vidare ein uttalt ambisjon å ta med sunn og næringsrik mat og drikke når me skal ut på tur. Brød med godt pålegg, frukt, vatn og varm drikke er lurt veit me, men så var det dette med eh, premiar då. Sjokolade og kjeks hjelper på humøret når universalklisteret ikkje sit. Det er jo noko alle veit, og her syner empirien at det er relativt liten skilnad mellom born og vaksne når det gjeld å setje pris på slikt. I tillegg er det ein påsketradisjon som sjeldan slær feil på turar som varer heile dagen: Grillpylser. Pylsegrilling på sirleg uthogd eingongsgrillhylle i snøhole er bra saker. Og her er me raffinerte; ketchup og sennep er obligatorisk, og helst både lomper og pylsebrød òg. Merk: Nokre turopplevingar har lært oss at det løner seg å ha med nokre dråpar ekstra tennveske til grillen. Då slepp ein bruke opp reserven med dopapir for å ha oppkveiksved for ein elles uberekneleg og lunefull eingongsgrill frå coopen nedi bygda.

..........Antonbua+ vart ein flott skitur på om lag 16 km. Med tanke på at sjølve bua vert passert etter dryge 4 km på veg innover, må me kunne seie at den plussen vart godt ivareteken. Laget sette enkelt til livs 30 grillpylser i lun snøhole som yngstemann var innreiingsarkitekt for. Grovbrød med godt pålegg, frukt, rosiner, nøter, vatn, resten av varm (les: lunken) kakao og annan sirleg pakka turproviant vart henta fram frå sekkar, rompetasker og sidelommer og gjorde nytte som sein nattmat i hyttestova for dei av oss som var sist i seng. Også det er vel etterkvart ein påsketradisjon.

Førpåskeskitur

Kjeringafjellet (1314 moh.) er innbydande i april, og førre sundag var det tjuvstart på påska med topptur for yngstesonen og meg. Flotte snøforhold, sol og vindstille - og nedfarten frå toppen av Bratthenget til Damefall på medbrakte alpinski var heilt super.

God påske!