Haust i New York

I wanna wake up in a city that never sleeps… Ei kjend strofe sunge av Frank Sinatra surrar faktisk i hovudet med eg gnir den litt urolege svevnen ut av augo 05.27 på Milford Plaza Hotel ved Times Square. Eg vert liggjande og berre vente på at morgonen skal kome. Etter snart fem døger i USA, merkar eg at det framleis er ein god porsjon jetlag att i skrotten. Likevel er eg fast bestemt på å starte New York-opphaldet med ein treningstur i Central Park. Fram med kartet for å vere på den sikre sida. Planen er å fylgje 7th Avenue oppover til 59th Street ved Columbus Circle. Frå hjørnet sørvest i parken skal eg fylgje ei blanding av grus- og asfaltstiar nordover til eg rundar den vesle innsjøen med det overkomelege namnet The Lake. 
  

På med treningsklede og hanskar, og av garde 07.05 på fyrste treningsturen utandørs etter at eg landa i USA. To 40-minuttarar på tredemølle på Hyatt Regency Hotel i Washington DC har så langt utgjort all fysisk fostring. Det er difor perfekt med ein kombinert bli-kjend- og treningstur i byn no. Vel passert porten ved Columbus Circle, kjenner eg at det er haust i New York. Lufta er morgonkald sjølv om sola byrjar kikke ned mellom høghusa. Lauv i alle fargar dekkar stiane eg spring på. Eg stirer på små og store, gamle og unge, seine og raske, ljose og mørke, dongeri og treningsklede, joggevogn og sykkel, ja, her er nærast alt ein kan tenkje seg av folk på farten. Men her er god plass til dei alle, slær det meg. Oss alle. Central Park ber preg av at New York Marathon gjekk i går. Eit stort mannskap held på med rydding og nedrigging av løypeskilt, salsboder, tribunar og eg veit ikkje kva. Greitt å springe her i dag, merkar eg. Og ikkje i går.

..........Turen til USA starta sist tysdag. Flyreisa gjekk til Washington DC, via Dublin og Boston, for å delta på ein forskarkonferanse som ber namnet Society for Social Studies of Science. Ein god kollega på NTNU i Trondheim inviterte tidlegare i år både meg og andre kollegaer med. Eg var ikkje sein å be. Etter eit tettpakka konferanseprogram i hovudstaden, er det no altså duka for blanke fridagar i NYC. Planlegginga har vore så som så, men ei vitjing til utsikta i 86. etasje i Empire State Building, fridomsgudinna på Liberty Island, Madison Square Garden – og obligatorisk middag og t-skjortehandling på Hard Rock Café skal gjennomførast dei neste dagane. Og så er det på sin plass med ei roleg økt på kafé og i bokhandel, med e-postlesing og kanskje litt kortskriving til vener og kjende heime. Kanskje.
..........Dette er fyrste møtet mitt med New York, og eg må vedgå at eg er overvelda. Eit ufatteleg syn møtte meg og ein gjeng skotske studentar (som eg tilfeldigvis kom saman med ut frå bagasjebandet på Kennedy International Airport) då drosja vår kryssa brua over East River og køyrde inn på Manhattan. Skyskraparane steig til værs, fleire og høgare enn eg hadde førestilt meg. Morten Harket si røyst dukka uunngåeleg opp i hovudet. A chance of a lifetime to see new horizons. On the front page a black and white picture of Manhattan Skyline… 
..........På veg nedover att etter rundturen i Central Park passerer eg både Trump Tower og Rockefeller Center, og byen har for alvor vakna no. Dresskledde på veg til kontoret med kaffi frå Starbucks Coffee Shop i eine neven og pc-veska i hin. Omgrepet 'urbant trøkk' får eit nytt innhald, merkar eg, og det er nesten så eg får kjensla av kaos. Men byen er fascinerande, stor og med mange utrulege bygningar og verdskjende landemerke. Tempoet verkar høgt, og eg kryssar kvar gate nedover mot 42nd Street i lag med hundre andre.
  

Tre dagar i New York gjekk som ein røyk. Og eg kjende ein snev av vemod då eg sat på bussen på veg ut til flyplassen. For byen skil seg ut frå alle andre storbyar eg har vitja. New York er den største byen i USA med over 8,5 millionar innbyggarar. Storbyområdet New York er eitt av dei mest folkerike byområda i verda, med om lag 20 millionar. New York er eit økonomisk og kulturelt knutepunkt, og byen ber verkeleg preg av å vere smeltedigelen der alle er velkomne. Same kva bakgrunn dei har.

..........Tekstmeldingane mine undervegs får fungere som postkort, tenkjer eg - og til dei som ikkje mottok smsar midt på svarte natta medan eg var på tur, kan denne lenkja kanskje vere ein liten smakebit.

  

Memory fuses and shatters like glass 

Mercurial future, forget the past

It's you, it's what I feel

You might have laughed if I told you

You might have hidden a frown

You might have succeeded in changing me

I might have been turned around

It's easier to leave than to be left behind

Leaving was never my proud

Leaving New York, never easy

I saw the light fading out

You find it in your heart, it's pulling me apart

You find it in your heart, change... 

  

Leaving New York, R.E.M (Around the sun, 2004)