Dei gamle skal ein æra, dei unge skal ein læra (Ivar Aasen)

Sundag kveld (20.37):
–Tek vel litt av no med det vitskaplege fokuset på treningsarbeidet i heimen, tykkjer du ikkje? Den betre halvdelen i heimen observerer husbonden i det han finjusterer pulsbeltet over bringa. Garmin si Forerunner 405-pulsklokke blir innstilt på ei treningsøkt i pulssone 2. Her skal gjennomførast ei restitusjonsøkt etter fredagens intervalltrening, må vite. Klokka gjev lyd; både om ein ligg over eller under sone 2. –Rett nok har du flagga for all verda at Birken står for tur utpå vårparten, men kafaan, mange av oss har no gått det lange rennet utan å ha tenkt ein augneblink på korkje pulsbasert trening, kilometerfart, tråkkfrekvens, temperatur, løypeprofilar for rundetrening, styrketråkk, tempoøkter, intervalltrening, rolege turar eller testrundar eller kva det no er alt eg høyrer snakk om for tida. Det er no vel berre å trene og sjå glad ut, vel…

–Jau, eg veit. Og det står sjølvsagt att å finne ut om det gjev seg utslag i betre prestasjonar, eg veit så vel. Men æh, pulsprat på altanen med treningskompisar seine sommarkveldar er jo så jækla interessant! Det vesle vitskaplege elementet som ligg i å hente ut grafar for snittpuls og fart og kaloriforbruk for den del, for kvar minste treningstur og kvart strekk mellom to mellomtider, gjev liksom heile treninga ein tilleggsdimensjon. I tillegg til at ein faktisk òg (helst!) skal observere framgang. Litt iallfall.

Aj, no kjenner eg att ein typisk inngang til diskusjon i heimen, merkar eg, og eg er snar å gruble ut ein teori om korleis framhaldet vert.

Tysdag kveld (19.53):
–No, korleis gjekk det? Eg er nyfiken. Ho må puste litt meir før ho svarar. – Jau, det gjekk jo for så vidt greitt nok dette, slær ho fast, men eg kjenner jo at det er litt avslørande på eit vis. Å leggje treningsturen MIN inn på pc-en DIN slik at DU kan analysere kvart steg EG har teke innover mot Flya. – For no sprang eg vel med GPS-en på og full pakke?

–Ja, hehe, men viktigast; då me snakka om dette sundag, kjende eg meg nokså viss på at du ville teste ut høgteknologien. Og det ofseleg fort. Me rundar snart 13 år etter inngått giftarmål, veit eg, og du er framleis nyfiken og innovativ. Likar det, eg! –Men dei gamle trenarane våre frå Hordaland Skikrins er nok truleg barka motstandardar av utstyrshysteriet. Ho verkar sikker, og sjølv må eg vedgå at eg òg har ein slags lojalitet til dei gamle karane oppi det heile. Og til treningsfilosofien deira. –Jo, eg veit jo kva dei fekk til med Kristen og Gudmund Skjeldal!

–Jepp, og nettopp difor har eg vel automatisk i meg ein slags umiddelbar motstand mot for mykje nytt og fancy på treningsfronten, legg ho til. Me var vel rundt 17 då me, etter ein times fellestrening i Songvesåsen, fekk fylgjande treningsfilosofi presentert frå skitrenar Wæhle: –Fyrste timen er oppvarming, andre timen er trim og fyrst den tredje langkøyringstimen er for trening å rekne. Meir treng ein ikkje vite! Ein enklare treningsfilosofi, javel, tenkjer eg, men moro?

–Dessutan stramma pulsbeltet litt slik at andinga vart tyngre når det verkeleg røynde på. Så eg trur du får trekke frå litt på snittpulsen, æh, kjære!